Δεν είχαμε τί να κάνουμε Σαββατιάτικο και είπαμε να πάμε σε γνωστή αλυσίδα παιχνιδιών και γραφικών, να "χαζέψουμε" και να ψωνίσουμε ό,τι βρούμε μπροστά μας.
Η βολτίτσα δεν αποδείχθηκε και τόσο διασκεδαστική γιατί ο δρόμος ήταν μακρύς, η διαδρομή περπατήθηκε στις 16:00 το καταμεσήμερο και ώσπου να φτάσουμε μας "βγήκε η γλώσσα"! Δυστυχώς τα σύννεφα που κατά διαστήματα βλέπαμε από το σπίτι δεν στάθηκαν στη θέση τους μέχρι την ώρα που ξεκινήσαμε τη βόλτα κι έτσι αντί να περπατάμε παρέα μ' έναν συννεφιασμένο ουρανό, ιδροκοπήσαμε μεσ' τον καυτό ήλιο του μεσημεριού!
Η διαδρομή ήταν από τις Τζιτζιφιές Καλλιθέας, περιοχή ΙΖΟΛΑ, μέχρι λίγο πριν τον ηλεκτρικό σταθμό της Καλλιθέας, επί της οδού Γράμμου στο Μοσχάτο πια, όπου είναι και το εν λόγω κατάστημα.
Είχαμε δει εκεί κάτι ωραία κουκλάκια squishmallows που ήταν ειδικά φτιαγμένα για την περίοδο αυτή - την κατά τ' άλλα αμερικανική - αλλά επειδή μας άρεσαν λέγαμε να τα αγοράσουμε. Ένα από αυτά ήταν κι ο Vlad, ένα λούτρινο μαλακό κουκλάκι που ήταν και καλά ο Δράκουλας.
Είχαμε ήδη κάποιο άλλο από την περυσινή σειρά που ήταν ένα φαντασματάκι.
Μετά από τόσο μόχθο και κόπο μεσ' τη ζέστη φτάσαμε στο κατάστημα, πήγαμε στο συγκεκριμένο ράφι που τα είχαμε δει την προηγούμενη φορά και τα κουκλάκια ήταν εξαφανισμένα. ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΠΟΥΘΕΝΑ! Πήγαμε στον επάνω όροφο, "χτενίσαμε" τον κάτω όροφο, τίποτα. Ρωτήσαμε πωλήτρια και μας είπε ότι είχαν τελειώσει. Τράβαγα τα μαλλιά και τα μυαλά μου συγχρόνως!
Δεν πίστευα στα αυτιά μου. Αφού δεν έχει τελειώσει η περίοδος αυτή του Halloween, κοντεύει βέβαια θα μου πεις, γιατί δεν ανανεώνουν το εμπόρευμα; Αλλά δεν πρόλαβα να τα σκεφτώ όλ' αυτά και είδα ότι είχαν αδειάσει πάλι κάποια ράφια και τα γέμιζαν με Χριστουγεννιάτικα. Την προηγούμενη φορά που πήγαμε είδαμε πάλι το ίδιο σκηνικό με τα άδεια ράφια που τα γέμιζαν - πριν από δύο εβδομάδες - με είδη Halloween. Το εμπόριο πάει κατά διαόλου και οι έμπορες και οι μεγαλέμπορες προσπαθούν να βρουν ευκαιρία να πουλήσουν. Ο κόσμος από την άλλη δεν έχει χρήματα και ψωνίζει με τα χίλια ζόρια και μόνο τα απολύτως απαραίτητα και προκοπή δεν γίνεται ούτε για τους μεν ούτε για τους δε!
Αφού αναθαρρήσαμε, συνεχίσαμε τη βόλτα μας και τελικά καταλήξαμε με δύο-τρία στυλό στο χέρι και μερικά δαχτυλιδάκια του κιλού. Αυτά ήταν και τα μόνα μας λάφυρα από τη περιφορά μας σ' αυτό το κατάστημα. Πως να το κάνουμε, σκέφτομαι και τους υπάλληλους που δεν μπορούν να κάνουν αυτή τη δουλειά κάποια άλλη στιγμή, αλλά η αλήθεια είναι ότι το να μπαίνεις σ' ένα μαγαζί και να βλέπεις τα ράφια άδεια, εκτός του ότι δεν μπορείς να ψωνίσεις με την ηρεμία σου, σου δίνει την εντύπωση ότι είναι έτοιμο για κλείσιμο!
Το θετικό είναι αυτά τα τρελά ξεμαλλιασμένα στυλό που βρήκαμε σ' ένα ράφι και μου θύμισαν πολύ τον ντραμίστα του Muppet Show.
Κατάκοποι πια και απογοητευμένοι πήραμε τον δρόμο του γυρισμού για το σπίτι.
Το σημερινό βολταράκι δεν ήταν τόσο ικανοποιητικό, αλλά συμβαίνουν κι αυτά και δεν "μασάμε" μέχρι την επόμενη πανηγυρική έξοδο για κάτι καινούριο!
Add comment
Comments