Μια μαμά συμμαθητή του παιδιού μου, συμμετέχει χρόνια τώρα σε ερασιτεχνική θεατρική ομάδα.  Όταν μας είχε μιλήσει γι αυτό,  συνήθως μου διέφευγαν οι λεπτομέρειες της εκάστοτε παράστασης και δεν πήγαινα να την παρακολουθήσω.  Ως τη στιγμή που ανέφερε ξανά αυτή της τη δράση και επέμεινα την επόμενη φορά να μας ενημερώσει εγκαίρως. 

Εκεί παραδίπλα σε αυτήν την πλατεία γεννήθηκα, μεγάλωσα κι έμεινα για πολλά πολλά χρόνια.  Ήταν μια κανονική γειτονιά παλαιού τύπου που είχε την αγορά της, τα καφενεία της, τον φούρνο του κύριου Άγγελου που παίρναμε το ζεστό και αχνιστό χειροποίητο τότε ψωμάκι μας και πηγαίναμε το ταψί με το κυριακάτικο φαγητό να το ψήσει ο φούρναρης.  Είχαμε και το περίπτερο που έπιανες την κουβέντα με τον περιπτερά και τσακωνόσουν κι από πάνω.  Το περίπτερο κυρίως ήταν το καλύτερο μαγαζί της πλατείας.  Είχε τα ψυγεία με τα παγωτά, το πλήθος των εφημερίδων και των περιοδικών που μύριζαν με το μεθυστικό αυτό άρωμα του χαρτιού.  Αυτή η μυρωδιά είναι ακόμα "κολλημένη" στη μύτη μου από μικρό παιδί που έμπαινα στο Πρακτορείο Τύπου κι αγόραζα το περιοδικό Μανίνα, την "Κατερίνα" και την "Σούπερ Κατερίνα".

Ήταν μία βροχερή μέρα σήμερα, αλλά παρ' όλ' αυτά είχα να κάνω και μερικές δουλίτσες.  Οι βροχερές μέρες, το φθινόπωρο, ο χειμώνας είναι από τις πιο αγαπημένες περιόδους.  Αφού μερικές φορές αισθάνομαι σαν σαλιγκάρι. Νιώθω μια ακατανίκητη διάθεση να βγω έξω την ώρα που βρέχει.  Βέβαια εδώ και πολλά χρόνια κάτι τέτοιο μπορεί να καταλήξει επικίνδυνη αποστολή, αφού ξαφνικά ξεσπούν μπόρες και πολύς κόσμος ταλαιπωρείται ακόμα και πνίγεται.  

Σάββατο σήμερα και είπα να πάω στη μανούλα μου να τη δω μετά από τόσον καιρό που ήταν μακριά.  Φτάσαμε σπίτι και ήταν μια χαρά, τη νοστάλγησα την ατιμούλα. 

Δεν ήταν προγραμματισμένο αλλά σήμερα χρειάστηκε να πάω στον Πειραιά.  Μου είναι πολύ οικείος και μου αρέσει περισσότερο από την Αθήνα, γιατί μεγάλωσα σε μια κοντινή πόλη που ανήκει στον Πειραιά κι όλες μου οι αναμνήσεις είναι από κει γύρω.

Όταν βλέπω τέτοια πλάσματα μου "πέφτει" το σαγόνι!!! Αισθάνομαι ότι θα ήθελα να με πάρει μαζί του ψηλά στον ουρανό και να μην ξανακατέβω ποτέ στη Γη.

Ένα τέτοιο μαγαζί είχαμε παλιά στην γειτονία.  Ήταν ζαχαροπλαστείο που πουλούσε γλυκά για να τα πάρεις στο σπίτι ή να τα φας εκεί.  Είχε τραπέζια που καθόσουν - στις καρέκλες καθόσουν βέβαια - κι έτρωγες το γλυκάκι σου εκεί.  Δεν ξέρω καν εάν έφτιαχνε και καφέ.  Ήμουν μικρό παιδάκι τότε, δεν έπινα καφέ.  Πήγαινα όμως για παγωτό χωνάκι, με χύμα παγωτά Παπασπύρου.  Πιθανόν δεν θα υπάρχει τώρα αυτή η εταιρεία.  Το ζαχαροπλαστείο αυτό στη γειτονιά μου έκλεισε, φαίνεται θα πέθαναν κι αυτοί που το είχαν.  Ήταν δυο αδέλφια γεροντοπαλίκαρα.

Φοβερή και τρομερή ταβέρνα, σε ήσυχη περιοχή λίγο έξω από την Αίγινα, αλλά πολύ κοντά στο κέντρο.  Είναι μόνη της και πιθανόν ήταν κάποιο παλιό σπιτάκι.  Δεν το χρησιμοποιούσαν φαίνεται και σκέφτηκαν να το κάνουν οικογενειακή ταβέρνα.

Δεν είχαμε τί να κάνουμε Σαββατιάτικο και είπαμε να πάμε σε γνωστή αλυσίδα παιχνιδιών και γραφικών, να "χαζέψουμε" και να ψωνίσουμε ό,τι βρούμε μπροστά μας.

Τους "άκουσα" τυχαία  - μόνον ονομαστικά - πριν από περίπου είκοσι χρόνια.  Είδα μερικά βιντεάκια στο utube, γιατί εκείνον τον καιρό απ' ότι θυμάμαι δεν υπήρχαν ακόμη άλλα μέσα που θα μπορούσαν να προβάλλουν κάτι τέτοιο, ώστε να γίνει ευρύτερα γνωστό.  Έμεινα κατενθουσιασμένη από αυτό το τόσο πρωτότυπο κλασσικό μπαλέτο, πλαισιωμένο μόνο από άντρες χορευτές.  Δηλαδή οι άρρενες κάνουν και τους γυναικείους ρόλους σε κάθε χορευτικό.

Το Πάρκο Ιλισού στην Καλλιθέα είναι ένα πολύ όμορφο σημείο της πόλης της Καλλιθέας, όπου μπορείς να περάσεις ωραία και οικογενειακά τα Σαββατοκύριακα, όσο διαρκεί αυτός ο ωραίος καιρός.  Μπορείς να φτάσεις εκεί με τον ηλεκτρικό και να κατέβεις στη στάση της Καλλιθέας.  Σαν αρχή του Πάρκου θεωρείται το σημείο από τη διασταύρωση των οδών Ιλισού & Σιβιτανίδου και εκτείνεται κατά μήκος του ποταμού με κατεύθυνση προς τις Τζιτζιφιές.  

Τι να πρωτοπώ γι' αυτό το φαινόμενο!!!!  Ας αρχίσω από την αρχή όμως!  Να τα πω όλα.  Να πω ότι δεν ήμουν ποτέ Ρουβίτσα.  Τον θεωρούσα απλά έναν ευπαρουσίαστο, θελκτικό και σέξι νεαρό όταν "πρωτοκυκλοφόρησε" στην αγορά της ελληνικής μουσικής πραγματικότητας και δεν έδωσα καμία μα καμία σημασία.