Πόσες και πόσες φορές έχω περάσει από εκείνη την πλατεία! Πάω κι έρχομαι συνεχώς από μπροστά της και με τη φούρια των υποχρεώσεων, δεν σταματάω σχεδόν ποτέ για να την δω και να την παρατηρήσω.
Τώρα όμως, που πέρασα από εκεί και ο καιρός δεν ήταν ιδιαίτερα καλός, βρήκα την ευκαιρία να την απαθανατίσω "μόνη" κι έρημη, χωρίς παρέα και χωρίς παιδικές φωνές να ακούγονται τριγύρω την ώρα που παίζουν.
Κάθισα για λίγο στα παγκάκια της, πρόσεξα ακόμα λίγο περισσότερο τα δέντρα της και την απλωσιά που έχει αυτή η πλατεία, όταν είναι άδεια και χωρίς κόσμο να την "γεμίζει"!
Η πλατεία εκτείνεται από την δεξιά και την αριστερή πλευρά του δρόμου και είναι σαν να κόβεται στη μέση. Σαν να είχε γίνει πρώτα η πλατεία και μετά να φτιάχτηκε ο δρόμος. Τί πιο ελληνικό, θα μου πεις!
Σε αυτό το μέρος της πλατείας, στέκεται και σε "κοιτάει" το μνημείο των Πεσόντων που είχε στηθεί με πρωτοβουλία του Δήμου Καλλιθεάς, ώστε να τιμηθεί την μνήμη των αγωνιστών που χάθηκαν στις μάχες υπέρ της πατρίδας μας. Όλων αυτών των αγωνιστών που θυσιάστηκαν για την Ελλάδα σε καιρό πολέμου. Το μνημείο αυτό δεν αφορά κάποιον συγκεκριμένο αγωνιστή ή αγωνιστές και ούτε αναφέρεται σε συγκεκριμένη μάχη. Είναι τόσο παλιό, το γλυπτό αυτό του Παριανού Νίκου Περαντινού - μεγαλωμένου στην Αθήνα όμως - που στα αποκαλυπτήριά του, παραβρέθηκαν οι βασιλείς Παύλος και Φρειδερίκη για να κάνουν το δικό τους επισκεπτήριο και να αποδώσουν φόρο τιμής σε αυτούς που υπερασπίστηκαν την πατρίδα.
Τις χειμωνιάτικες μέρες, περισσότερο τα πρωϊνά, αυτή η πλατεία είναι μια ήσυχη όαση για να απολαύσεις το καφεδάκι σου στις πολλές καφετέριες που στέκονται περιμετρικά της πλατείας. Και από τη μία και από την άλλη πλευρά.
Είναι στο κέντρο της Καλλιθέας και μπορείς να καταλήξεις εκεί, μετά από μια βόλτα για ψώνια, αφού την πλατεία αυτή την διαχωρίζει η κεντρικότερη ίσως οδός της Καλλιθέας, η Συνταγματάρχου Δαβάκη, που προς τη μεριά του σταθμού της Καλλιθέας γίνεται οδός Σιβιτανίδου.
Εάν έχεις έρθει από το κέντρο της Αθήνας, μπορείς να περπατήσεις ως τον σταθμό της Καλλιθέας και να πάρεις το τραίνο για να γυρίσεις. Ή ακόμα καλύτερα ίσως, εάν έχεις ποδήλατο φεύγοντας από την πλατεία, παίρνεις τον ποδηλατόδρομο κι όπου σε "βγάλει"!
Το καλοκαίρι η πλατεία σφύζει από ζωή αφού ο κόσμος για να πάρει μια ανάσα δροσιάς, βγαίνει για μια οικονομική βόλτα και κάθεται στα παγκάκια και φέρνει μαζί και τα παιδάκια του να κάνουν ποδήλατο και να παίξουν.
Κι αφού υπάρχουν διάφορα μαγαζιά τριγύρω, μπορείς να "κόψεις" την πείνα σου με ένα σουβλάκι, ή ένα σάντουιτς και να συνεχίσεις την νυχτερινή σου έξοδο!
Όπως επίσης και τα παιδάκια σου να "κλείσουν" ένα υπέροχο βράδυ παιχνιδιού, με ένα ξυλάκι παγωτό από το περίπτερο.
Add comment
Comments