Τελειώσανε οι γιορτές, τελείωσαν οι φιέστες, τελείωσαν τα καλέσματα και τα τραπέζια, τελείωσε και το φαγοπότι. Είπαμε, εγώ κι ο εαυτός μου, να αρχινήσουμε μια διατροφή, αυτή την ίδια που είχαμε ξεκινήσει και πριν τις γιορτές κι είχαμε χάσει δύο κιλά, που όμως τα ξαναβρήκαμε, εκεί που ταχτοποιούσαμε τα χριστουγεννιάτικα - μάλλον μέσα στο πατάρι. Εκεί σε μια γωνίτσα, τα δύο κιλάκια που είχαν χαθεί, αποκαλύφθηκε ότι δεν χάθηκαν δια παντός, αλλά κάπου είχαν κουρνιάσει για λίγο και χαιρέκακα σε κοιτούσαν την ώρα που περιδρόμιαζες τα μελομακάρονα, τις γαλοπούλες, τα χοιρομέρια, τα τζατζίκια, τα κρουασάν και τις βασιλόπιτες!!! Κάποιος που σε εχθρεύεται έβαλε amber alert και τα κιλά βρέθηκαν και σου τα γύρισαν πίσω!!! Σαν ορφανά που 'χάσαν τους γονείς τους, σαν άστεγα που βρέθηκαν μεσ' το κρύο του χειμώνα γυρεύοντας ένα απάγκιο για να ζεσταθούν, σαν το κοριτσάκι με τα σπίρτα - που λίγο πριν πεθάνει - έβλεπε οράματα με τις στιγμές και τους ανθρώπους που είχε αγαπήσει. Έτσι και τα κιλάκια βρήκαν τη θαλπωρή και τη συντροφιά τους στο πρόσωπό σου, μόλις ξαναγύρισαν στη θέση τους.
Ενώ εσύ, από την άλλη πλευρά, τα κοιτούσες με μισό μάτι τρομοκρατημένη και αλύγιστη, εκλιπαρώντας να μην χρησιμοποιήσουν το σώμα σου σαν ξενιστή και σου "κατσικωθούν" για άλλη μια φορά!
Δεν τα κατάφερες τελικά κι επέστρεψαν, με την αγκαλιά τους ανοιχτή, να σε "κεράσουν" με άλλη μία κερασόπιτα και να σε τουμπάρουν με λίγο ακόμα κοκορέτσι. Κι εκεί που έλεγες "όχι άλλο κάρβουνο", η τύχη δεν σε ευνόησε και σε "πέταξε" στα Τάρταρα. Την ίδια ώρα που δειλά-δειλά είχες ξεκινήσει να "μαζεύεσαι" και να βάζεις φερμουάρ στο στοματάκι σου, την ίδια στιγμή που ξανατύπωνες σε χαρτί τη διατροφή και την κολλούσες πάνω στο ψυγείο. Εκείνη τη ίδια στιγμή τα κιλά σε κοιτούσαν από ένα μικρό άνοιγμα στην πόρτα του παταριού και γελούσαν σαρδόνια με τα σχέδια σου.
Λίγο-λίγο την πρώτη μέρα της διατροφής, έφαγες ένα σοκολατάκι. Λίγο-λίγο ακόμα πιο πολύ, τη δεύτερη μέρα έφαγες κι ένα πατατάκι - όχι ένα τεμάχιο αλλά ένα σακουλάκι. Λίγο-λίγο περισσότερο, την τρίτη μέρα έτυχαν τα γενέθλια του παιδιού σου κι έφαγες λίγη τουρτίτσα και λίγο-λίγο την τέταρτη μέρα του "έδωσες" και κατάλαβε. Και ήρθε το σκοτάδι. Κι έβλεπες μπροστά σου μόνο υδατάνθρακες και καθόλου πρωτεΐνη. Σε πήρε η κάτω βόλτα κι άρχισες να τρως σαν να μην υπάρχει αύριο. Έτρωγες δύο πρωϊνά, δυο μεσημεριανά, δυο απογευματινά, δύο βραδινά και σε όλα αυτά καταβρόχθιζες και του πουλιού το γάλα, που λέει και το σλόγκαν γνωστής αλυσίδας super-market.
Τα βράδια δεν κοιμόσουν καλά. Το σώμα σου ανέβαζε θερμοκρασία σαν να ήσουνα στην κόλαση. Κωλοχτυπιόσουνα στις παπλωματοκουβέρτες, που μία τις "πέταγες" από πάνω σου γιατί ζεσταινόσουν και μία τις ξανατραβούσες για να σκεπαστείς γιατί σε είχε "αρπάξει" η υγρασία της νύχτας!!! Παράδεισος οι μέρες του ατελείωτου γεύματος, εφιάλτης οι νύχτες από τα φουσκώματα και τις δυσπεψίες!!!
Αλλά όχι, η αδηφαγία σου δεν σταματούσε πουθενά, σε είχε "πάρει" η κατηφόρα, σαν ένα στραγάλι που ξεφεύγει μέσα από το σακουλάκι, κατρακυλάει και δεν το ξαναβρίσκεις ποτέ. Τέτοια είχε γίνει η καθημερινότητά σου πια. Και δωσ' του κι έτρωγες το ίδιο και περισσότερο την επόμενη μέρα, δίνοντας μιαν ακόμη παράταση στο ξεκίνημα της διατροφής. Όλο έλεγες "ας φάω λίγο ακόμα παραπάνω και ξεκινάω τη Δευτέρα". Και η Δευτέρα δεν ερχόταν ποτέ!
Το όνειρο αυτό το καλοκαίρι να βγεις στην παραλία πιο αδύνατη και πιο fit από ποτέ, ξεμάκραινε ολοένα και περισσότερο. Τί κι αν έβλεπες στα περιοδικά σμιλεμένα κορμιά με περίτεχνα ρούχα και οραματιζόσουν κι εσύ να γίνεις ένα από αυτά τα αγάλματα. Όταν ερχόταν η ώρα του φαγητού, τα ξεχνούσες όλα. Κι έλεγες από μέσα σου "εντάξει, έχουμε καιρό μέχρι το καλοκαίρι, θα τα καταφέρω να αδυνατίσω".
Όλα αυτά επαναλαμβανόμενα για ατελείωτα χρόνια. Αναρωτιόμουνα πάντα, όταν έβλεπα ανθρώπους που ήταν συνέχεια στα ίδια κιλά και σε πολύ καλή φυσική κατάσταση, εάν μπαίνουν ποτέ στον πειρασμό να ξεκινήσουν αυτό το ταξίδι της απόλυτης ελευθερίας και να άρουν τους περιορισμούς που θέτουν στους εαυτούς τους. Καλώς και δεν το κάνουν, ή αν το κάνουν φαίνεται ακριβώς το αντίθετο. Γιατί πιθανόν, εκτός από ένα ωραίο σώμα να προσδοκούν και σε μια καλή υγεία. Μερικές φορές για τους πειθαρχημένους αυτούς ανθρώπους δεν υπάρχει περίοδος εορτών και άφεσης αμαρτιών! Παρά μόνο διαρκής φροντίδα της καλής τους υγείας.
Σκεπτόμενη όλους αυτούς και τις τροφικές κραιπάλες στις οποίες συμμετείχα τόσον καιρό, αποφάσισα μια και καλή, να ξεκινήσω αυτή τη Δευτέρα που έρχεται την διατροφή που με έκανε να αισθάνομαι καλύτερα, να χάνω βάρος και να μπορώ να κοιμηθώ ευχάριστα τα βράδια. Είδα ότι όλες αυτές οι υπερβολές δεν μου βγήκαν σε καλό. Δυστυχώς η έλξη του φαγητού είναι τόσο ακατανίκητη μερικές φορές. Ίσως αυτό που σε ωθεί να προβείς σε τέτοιου είδους ενέργειες είναι που είναι η ζωή σου είναι λίγο "άδεια", ή ίσως τα νεύρα σου να έχουν "χτυπήσει" κόκκινο, ή ούτως ειπείν μπορεί να είναι και η κυρία που κάθεται μπροστά σου στην ουρά του supermarket και δεν σε αφήνει να δεις τί σας καθυστερεί τόσην ώρα.
Οι γιορτές θα ήταν λιγότερο λαμπερές, χωρίς τα περίτεχνα στολισμένα και "πλούσια" τραπέζια που σε προκαλούν όχι μόνο με τους μεζέδες αλλά και με την μεγαλύτερη συγκέντρωση της οικογένειάς σου. Μερικές φορές η ωραία παρέα συνοδεύεται από ωραίο φαγητό. Ή αλλιώς, ένας χορός ξεκινάει αφού έχεις φάει, γιατί "νηστικό αρκούδι δεν χορεύει"!
Όπως και να χει, τα χρήματα πολλοί εμίσησαν, το φαγητό ουδείς. Πώς να το κάνουμε, το φαγητό ανήκει στις απολαύσεις της ζωής. Όπως λέει κι ο λαός, όλα τα ωραία σ' αυτήν την ζωή ή αμαρτωλά θα είναι ή παχυντικά!
Λίγος ακόμα καιρός μένει μέχρι τη Δευτέρα και έχω ήδη ξεκινήσει να κολλάω σε όλα τα ντουλάπια όλες τις εβδομάδες της διατροφής για να μην μπορώ να "ξεφύγω" από πουθενά. Η κουζίνα έχει αποκτήσει την δική της υγιεινή ταπετσαρία, που θα μου θυμίζει ότι η καλή υγεία συνοδεύεται μόνο από καλές συνήθειες.
Μα, για να είμαστε ειλικρινείς, έχω κανά-δυο κοινωνικές υποχρεώσεις ακόμα, που θα "χρειαστεί" να φάω.
Ε .... και μέχρι τη Δευτέρα, έχω περιθώριο δυο μερούλες ακόμα, δεν είναι και πολλές, αλλά είναι κάτι!!!
Ας φάμε λοιπόν λίγο ακόμα, πριν να είναι αργά.
Ας φάμε λίγο ακόμα πριν αυτή η Δευτέρα μας "φυλακίσει" δίπλα απ' τα ραδίκια και κάτω απ' τα καρότα!
Αμήν!!!
Add comment
Comments