Δεν ήταν προγραμματισμένο αλλά σήμερα χρειάστηκε να πάω στον Πειραιά. Μου είναι πολύ οικείος και μου αρέσει περισσότερο από την Αθήνα, γιατί μεγάλωσα σε μια κοντινή πόλη που ανήκει στον Πειραιά κι όλες μου οι αναμνήσεις είναι από κει γύρω.
Επίσης το σημαντικότερο είναι ότι είναι δίπλα στη θάλασσα. Ακόμα κι αν δεν είσαι κοντά στη θάλασσα έστω για να κάνεις μπάνιο, πηγαίνεις εκεί και βλέπεις τα βαρκάκια και τα πλοία να "κουνιούνται" και ηρεμεί το πνεύμα σου και αγαλλιάζει η ψυχή σου!!!
Πάντα μου άρεσε ο Πειραιάς και πάντα μου άρεσε η θάλασσά του. Πέρασα δίπλα λοιπόν από το Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά, που είναι ένα επιβλητικό κτίριο από μόνο του, και βρέθηκα σ' αυτό το πλαταιάκι που το είχα σχεδόν ξεχάσει.
Λόγω του μετρό έχουν κάνει μια ανάπλαση, που μπορεί να έχει συμβεί πολύ καιρό τώρα, απλά δεν είχε τύχει να περάσω για να την δω.
Ήταν πολύ όμορφα τα περιστέρια που είδα να πετούνε ελεύθερα και "ξυστά" πάνω απ' το κεφάλι μου και τα υπόλοιπα κεφάλια των περαστικών. Κάθισα λίγο να τα φωτογραφίσω για να τα δείτε κι εσείς.
Εκεί κοντά έχει πολλούς φούρνους. Ακριβώς δίπλα στην έξοδο του μετρό υπάρχει ένας φούρνος που είχε ανοίξει πολύ πριν φτιαχτεί το μετρό. Από την κάτω μεριά του Δημοτικού Θεάτρου, υπάρχει άλλο καφέ με τραπεζοκαθίσματα πάνω στον πεζόδρομο, όπου μπορείς να κάτσεις και να πιείς τον καφέ σου και να φας μια τυρόπιτα. Από την πάνω μεριά της πλατείας υπάρχει άλλη πλατεία και παραπάνω άλλα μαγαζιά που μπορείς να κάτσεις και να περάσεις ευχάριστα τη μέρα σου.
Με λίγα λόγια ο Πειραιάς είναι μια οπτασία, μια όμορφη πόλη, που εάν υπήρχε μια καλύτερη συντήρηση των υπαρχόντων κτιρίων και δρόμων θα ήταν ίσως η ωραιότερη πόλη της Ελλάδας.
Το περιβάλλον που ζει ένας άνθρωπος, μας αρέσει δε μας αρέσει, διαμορφώνει τον χαρακτήρα του. Διαβάζαμε, όταν ήμουν μικρή, στην Ιστορία στο σχολείο, ότι δίπλα στη θάλασσα ο κόσμος ευημερεί οικονομικά λόγω του εμπορίου που γίνεται στα λιμάνια.
Ο κόσμος πια εδώ στην Ελλάδα, δεν ευημερεί πουθενά σε όλο το μήκος και πλάτος της, δυστυχώς.
Όμως η θάλασσα δεν θα σταματήσει ποτέ να είναι το γιατρικό κι η θεραπεία στον ανήσυχο νου μας και την αγχωμένη μας καρδιά!
Το μόνο που μπορώ να εγγυηθώ είναι ότι για άλλο θα πάτε και άλλο θα κάνετε, όπως κι εγώ σήμερα το πρωί! Πήγα για δουλειές και κατέληξα να "χαζεύω" τα περιστέρια!!!
Ακόμα κι αυτό όμως, ήταν ένας τρόπος να ηρεμήσουν τα κουρελιασμένα μου νεύρα!!!
Add comment
Comments