Ήταν μία βροχερή μέρα σήμερα, αλλά παρ' όλ' αυτά είχα να κάνω και μερικές δουλίτσες. Οι βροχερές μέρες, το φθινόπωρο, ο χειμώνας είναι από τις πιο αγαπημένες περιόδους. Αφού μερικές φορές αισθάνομαι σαν σαλιγκάρι. Νιώθω μια ακατανίκητη διάθεση να βγω έξω την ώρα που βρέχει. Βέβαια εδώ και πολλά χρόνια κάτι τέτοιο μπορεί να καταλήξει επικίνδυνη αποστολή, αφού ξαφνικά ξεσπούν μπόρες και πολύς κόσμος ταλαιπωρείται ακόμα και πνίγεται.
Αλλά το δελτίο καιρού δεν είχε προβλέψει κάτι τραγικά σφοδρό για εκείνη την ώρα και αποφάσισα να πάρω την ομπρελίτσα μου, να κάνω τις δουλειές μου κατευθυνόμενη προς τον Κορυδαλλό και να απαθανατίσω τη βροχή να στάζει κατηφορικά σε ό,τι βρίσκει μπροστά της.
Η κατάληξή μου ήταν η Πλατεία Δαβάκη. Ναι, ναι υπάρχουν πολλές πλατείες με αυτό το όνομα. Αλλά αυτή εδώ έχει κι ένα άλλο. Οι κάτοικοί της χρόνια την γνωρίζουν περισσότερο με την ονομασία Περιβολάκι.
Το πρώτο πράγμα που μου 'ρχεται στο μυαλό είναι ότι κάποιος σε εκείνο το σημείο, εκειδά παλιά θα είχε περιβόλια αλλά αυτό είναι βέβαια μια δική μου υπόθεση που ουδεμία σχέση δεν έχει μάλλον με την πραγματικότητα.
Η πλατεία διαχωρίζεται σε δύο μέρη αφού στο κέντρο της τέμνεται από την οδό Πέτρου Ράλλη. Η πλατεία αυτή - υποθετικά και πάλι- χωρίς να είμαι καθόλου σίγουρη αφού δεν βρήκα κάποια πληροφορία αλλά ούτε συμβουλεύτηκα τον Δήμο, νόμιζα στο παρελθόν ότι η μισή ανήκε στη Νίκαια κι η άλλη μισή στον Κορυδαλλό. Πόσο ωραία ιστορία θα ήταν αυτή εάν ήταν αληθινή. Αντί αυτού έμαθα ότι παλιότερα ανήκε στον Κορυδαλλό και ότι ήταν ένας σκουπιδότοπος όπου χοιροτρόφοι άφηναν ελεύθερα τα γουρούνια τους να βοσκήσουν.
Λογικά αυτό πιθανόν να γίνονταν προτού διαμορφωθεί σε πλατεία, οπότε θα είχε και πολύ περισσότερο χορτάρι απ' ότι σήμερα. Δεν τα ζήσαμε φυσικά εμείς όλα αυτά!
Το γνωστό γεγονός - όχι μόνο για τη πλατεία αλλά και για την περιοχή του Κορυδαλλού γενικότερα - είναι ότι την κατοίκησαν Μικρασιάτες πρόσφυγες, μετά το κακό που έγινε τότε!
Άλλη ακόμα μια πλατεία με το όνομα του γνωστού Συνταγματάρχη.
Είναι πολύ όμορφη μετά την αναδιαμόρφωση που έγινε - πολλά χρόνια πριν - καθώς δημιουργήθηκαν πολλά επίπεδα και εάν απομονώσεις αυτή την εικόνα στο μυαλό σου μπορεί να μπερδευτείς για λίγο και να νομίζεις ότι είσαι στο χωριό.
Μεγάλη πλατεία από την πάνω μεριά της Πέτρου Ράλλη, άλλη τόσο μεγάλη κι από την κάτω μεριά που έχει και παιδική χαρά, εκτός από κάτι ωραία μοντέρνα αγάλματα που έκαναν την "εμφάνισή" τους νομίζω μετά την ανακαίνισή της.
Και από την πάνω μεριά και από την κάτω υπάρχουν διάφορες καφετέριες κι άλλα μαγαζιά. Αλλά το κυριότερο είναι ότι από την πάνω της μεριά αρχίζει ο εμπορικός δρόμος της οδού Αθηνάς που το τέλος της σε οδηγεί στον εμπορικότερο δρόμο του Κορυδαλλού την οδό Ταξιαρχών. Κι έτσι μετά από τη βόλτα σου στην πλατεία μπορείς να κάνεις και τα ψώνια σου.
Το μέρος αυτό είναι το κατάλληλο και για τα δύο.
Εάν βρεθείτε από εκείνη τη μεριά του λεκανοπεδίου μην υποτιμήσετε αυτή την πλατεία γιατί απλώς δεν βρίσκεται κοντά στην Κηφισιά ή στα νότια προάστια.
Μπορεί ακόμα κι αυτό το λίγο συνοικιακό μέρος, να αποδειχθεί πιο ήσυχο και κατάλληλο για έναν πρωϊνό καφέ με τα φιλαράκια!
Με τη συντροφιά της βροχής πάντως ήταν ένα όνειρο!
Add comment
Comments