Μια μαμά συμμαθητή του παιδιού μου, συμμετέχει χρόνια τώρα σε ερασιτεχνική θεατρική ομάδα. Όταν μας είχε μιλήσει γι αυτό, συνήθως μου διέφευγαν οι λεπτομέρειες της εκάστοτε παράστασης και δεν πήγαινα να την παρακολουθήσω. Ως τη στιγμή που ανέφερε ξανά αυτή της τη δράση και επέμεινα την επόμενη φορά να μας ενημερώσει εγκαίρως.
Το έκανε η χριστιανή και ξεσήκωσα κι άλλες μαμάδες να πάμε με τα παιδιά μας και να τη δούμε επιτέλους επί τω έργω.
Το έργο που έπαιξαν είναι η Ποντικοπαγίδα της Αγκάθα Κρίστι, ένα από τα γνωστότερα θεατρικά έργα και απ' ότι έμαθα εκ των υστέρων το πιο συνεχόμενα πολυπαιγμένο παγκοσμίως. Παίζεται διαρκώς - με κάποιες διακοπές λόγω του Covid19 - από τις 25 Νοεμβρίου 1952 μέχρι σήμερα.
Ήταν λοιπόν τεράστια ευκαιρία για μένα να παρακολουθήσω ένα τέτοιο έργο που ανήκει στην κατηγορία των έργων μυστηρίου, που είναι η πιο αγαπημένη μου.
Το θεατρικό αυτό αφηγείται την ιστορία οκτώ ανθρώπων (οι δύο από αυτούς είναι οι ιδιοκτήτες), που βρίσκουν καταφύγιο σε μια εξοχική πανσιόν με το όνομα "Monskwell Manor", που την διευθύνει το νεαρό ζευγάρι η Μόλλυ και ο Τζάιλς Ράλστον.
Οι ένοικοι πιστεύουν ότι αυτή η πανσιόν εκτός από καταφύγιο θα αποτελέσει κι ένα απάγκιο ηρεμίας και γαλήνης για λίγο διάστημα. Γρήγορα, όμως, θα διαπιστώσουν πως ανάμεσά τους έχει παρεισφρήσει κι ένας στυγερός δολοφόνος, που έχει ήδη σκοτώσει κάποιον στο Λονδίνο. Η κυρία Λάιον θα είναι το πρώτο του θύμα - δεν εμφανίζεται στο έργο απλά αναφέρεται ως το πρώτο θύμα του στυγερού δολοφόνου από το ραδιόφωνο.
Ο δολοφόνος στην συνέχεια φαίνεται να προετοιμάζει δεύτερο και τρίτο φόνο με την ξεχωριστή του ευφυία, η οποία διαφαίνεται αμυδρά μέσα από τη νοσηρή του φύση. Το χιόνι, σύμμαχός του, εγκλωβίζει τους επισκέπτες και ευνοεί τα σκοτεινά του σχέδια. Κάνει την εμφάνισή του κι ένας αστυνόμος, ως συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, ο οποίος προσπαθεί να ανακαλύψει και να πιάσει τον δολοφόνο, πράγμα δύσκολο γιατί στην συγκεκριμένη περίπτωση ο δολοφόνος είναι αρκετά έξυπνος και ικανός.
Αυτό που έκανε η Αγκάθα Κρίστι πάντοτε αριστοτεχνικά σε όλα της τα βιβλία είναι να εμπλέκει μια ομάδα διαφορετικών ανθρώπων μέσα στην οποία βρίσκεται κι ο δολοφόνος, ώστε προχωρώντας ο αναγνώστης στην υπόθεση του βιβλίου να αναρωτιέται και να περιεργεί συνεχώς για το ποιος είναι ο ένοχος. Βάζει δηλαδή τον θεατή στη θέση του επιθεωρητή και του εξιχνιαστή του εγκλήματος. Σε κάνει να σκέφτεσαι και να προσπαθείς να βρεις τον εγκληματία αλλά και το λόγο που τον οδήγησε σε κάτι τέτοιο.
Είναι από μόνη της λοιπόν ενδιαφέρουσα αυτή η υπόθεση και αποδιδόμενη από το "Θεατρικό Εργαστήρι του Δήμου Καλλιθέας" ερμηνεύτηκε με αξιοζήλευτο τρόπο και καλή σκηνοθεσία. Η δουλειά των οποίων σωρευτικά δεν υπολειπόταν σε κανένα επίπεδο έναντι κάποιας επαγγελματικής θεατρικής ομάδας. Έχουμε δει άπειρες φορές επαγγελματίες ηθοποιούς, που λίγο μετά την αποδοχή και την αναγνωρισιμότητα του κοινού, ερμήνευαν τους ρόλους τους καθήμενοι στο βάθρο του διάσημου και πετυχημένου ηθοποιού, με τέτοιον τρόπο που καμία σχέση δεν είχε πια με την φυσικότητα και την απλότητα της απόδοσης μιας πραγματικής στιγμής στη ζωή ενός ανθρώπου.
Ίσως η λέξη ερασιτεχνισμός στην προκειμένη περίπτωση και σε παρόμοιες τέτοιες περιπτώσεις να θέλει να εκφράσει όχι την προχειρότητα ή την ανετοιμότητα, αλλά το μεράκι που έχουν κάποιοι άνθρωποι όταν κάνουν κάτι που θέλουν πραγματικά και το έχουν ανάγκη, όχι για βιοπορισμό αλλά για τη δική τους ψυχική ανάταση.
Οι ερμηνευτές του έργου μελετημένοι και σοβαροί στον ρόλο τους, μπόρεσαν να μεταδώσουν την ατμόσφαιρα εκείνης της εποχής στο κοινό τους μέσα στο κατάμεστο θέατρο του Δήμου Καλλιθέας. Μερικοί συμμετέχοντες του θιάσου αυτού αρκετά πειστικοί στον χαρακτήρα που τους ανατέθηκε και άλλοι όχι και τόσο, με το συνολικό αποτέλεσμα να ξεπερνάει κατά πολύ αυτό μια ερασιτεχνικής παράστασης. Ο ρυθμός του έργου φυσικός και αβίαστος με μερικές ατυχείς παύσεις οι οποίες δεν έγιναν πολύ αισθητές. Η ενότητα των ηθοποιών συμπαγής και δουλεμένη εκτός μικρών εξαιρέσεων.
Εν κατακλείδι ήταν μια πολύ αξιοπρεπής προσπάθεια από έναν ερασιτεχνικό θίασο που φαίνεται να έχει αγάπη για το θέατρο και να "αγκαλιάζει" με μεράκι και διάθεση εργατικότητας το κάθε κείμενο.
Σίγουρα θα ξαναπάω σε οποιοδήποτε νέο εγχείρημα της ομάδας αυτής και απ' ότι κατάλαβα δεν θα είμαι κι η μόνη!!!
Δυστυχώς έπρεπε να δω την παράσταση για να τα πω όλα αυτά και σας τα μεταφέρω σήμερα, επειδή θα υπάρξει μια τελευταία παράσταση του ιδίου έργου και θα ήταν καλό για όποιον ενδιαφέρεται να πάει να την παρακολουθήσει το Σάββατο 14/12/2024 στο Δημοτικό Θέατρο Καλλιθέας Κρέμου 123 & Φιλαρέτου με ελεύθερη είσοδο. Απλά επειδή την Παρασκευή το θέατρο ήταν γεμάτο, σε περίπτωση που ενδιαφέρεστε να το δείτε, προνοήστε και φροντίστε να είστε λίγο νωρίτερα από την ώρα έναρξης που είναι στις 20:30, για να βρείτε μια καλή θέση.
Είναι μια ωραία ευκαιρία για έξοδο που θα παρακολουθήσεις κάτι ενδιαφέρον με μηδενικό κόστος.
Εμείς πάντως περάσαμε καλά και το φχαριστηθήκαμε επαρκώς!!!
Add comment
Comments